جمهوری اسلامی ایران با تکیه بر اصول و مبانی خویش همواره مذاکره و رابطه با آمریکا را مشروط به شرط‌هایی اساسی دانسته است. تحقق این شرط‌ها می‌تواند راه مذاکره و رابطه را فراهم کند و عدم تحقق آنها راهی برای مذاکره و رابطه نمی‌گذارد. 
اما آنهایی که خواب آمریکا را می‌بینند و تصور می‌کنند که امور عالم در دست آمریکایی‌هاست، چاره‌ای نیست مگر این که دعا کنیم خدا بیدارشان کند.
بر خلاف تصور بسیاری، جمهوری اسلامی ایران از ابتدا در برابر آمریکا موضعی اصولی و مبنایی داشته است.

ایران در این موضع‌گیری جو زده و نااگاهانه عمل نکرده است و همواره منافع و اصول خویش را در نظر داشته است. از ابتدای انقلاب نیز با وجود این که آمریکا در حمایت از رژیم سفاک شاهنشاهی جنایات فراوانی کرده بود این امام خمینی رحمت الله علیه نبود که رابطه با آمریکا را قطع کرد بلکه این آمریکایی‌ها بودند که دست به قطع روابط و تحریم‌هایی علیه ایران زدند.

در طول دوران حیات امام نیز مساله به همین منوال بود. امام هرگز نفرمودند که مذاکره یا رابطه با آمریکا حرام مطلق است و نباید انجام شود، بلکه همواره این رابطه را منوط به شرایطی می‌فرمودند و این شرایط را صریح و بدون رودربایستی بیان می‌کردند.

به عنوان مثال در سال ۶۴ و در بحبوحه جنگ هنگامی که برخی سخن از رابطه با آمریکا را مطرح کردند ایشان به صراحت از مشروط بودن این رابطه سخن گفتند چنان که در صحیفه امام در جلد نوزدهم به صراحت تحت عنوان “مشروط بودن رابطه با آمریکا” آمده است: ” و شما این نکته را توجه داشته باشید که ؛ آن قدرتی که شما را به استقلال و آزادی رساند، قدرت خدای تعالی بود، و تا وقتی که این عنایات الهی محفوظ باشد، هیچ قدرتی نمی تواند کاری بکند.

همان طور که در این جنگی که علیه ما به راه انداخته و ازهمه جا به دشمن ما کمک می کنند، مع ذلک همه ملت ما و جوانان ما و تمام کشور ما ایستاده اند و ما برای دفاع تا آخر ایستاده‌ایم و دامنه تبلیغات هم علیه ما می‌دانید از کجاتا کجاست.

آن وقتی که فرانسه آن هواپیماها را به عراق فرستاد، چقدر تبلیغ کردند که کارتمام شد و صدام خارک را با خاک یکسان می کند. آن مسئله تمام شد، حال مسئله دیگری شروع کرده اند که ؛ هلیکوپترها و هواپیماهای تازه ای آمده و همه جا را می زند و فاصله بین خاک عراق تا خارک سیصد کیلومتر است و اینها پانصد کیلومتر را می‌زنند.

ما می دانیم ، اگر صدام یک روز هم قدرت این را داشته باشد که ایران و منافع ایران را به هم بزند، این کار را می کند و اگر نمی زند نمی‌تواند. در عین حال ، رادیوها مرتب می‌گویند که آنها می‌توانند همه جا را بزنند. اینها می خواهند یک هیاهو راه بیندازند تا با آمریکا روابط داشته باشیم و ما دست از صدام برداریم و ما تا آخرایستاده‌ایم و با آمریکا روابط ایجاد نخواهیم کرد، مگر این که آدم بشود و از ظلم کردن دست بردارد و از آن طرف دنیا نیاید در لبنان و نخواهد دستش را به طرف خلیج فارس دراز کند.

مادامی که آمریکا این طور است و آفریقای جنوبی آن طور عمل می‌کند واسرائیل هست، ما با آنها نمی‌توانیم زندگی بکنیم . اسرائیل آدم شدنی نیست”[۱].

همین مساله مشروط بودن رابطه با آمریکا را رهبر معظم انقلاب اسلامی در طول دوران رهبری خویش بارها بیان داشته‌اند. مقام معظم رهبری نیز که خلف صالح خمینی کبیر بوده و هستند، هرگز نفرمودند که رابطه با آمریکا برای همیشه و در هر شرایطی حرام است بلکه آن را منوط به شرایطی اصولی و اساسی کردند و این شرایط را نیز به صراحت بیان داشته اند. در آخرین مورد از دست رهبر معظم انقلاب اسلامی در سخنرانی خود در حرم رضوی در نوروز امسال (پیش از انتخابات ریاست جمهوری اخیر) به صراحت و تفصیل در این باره خاطر نشان ساختند:

“آمریکائی‌ها مرتب از راه‌های گوناگون به ما پیغام می‌دهند که بیائید درباره‌ی مسئله‌ی هسته‌ای گفتگو کنیم؛ هم به ما پیغام می‌دهند، هم در تبلیغات جهانی‌شان این را مطرح میکنند. مسئولین بلندپایه و مسئولین میانی آمریکا بارها و بارها می‌گویند بیائید در کنار گفتگوهای ۱+ ۵ که درباره‌ی مسائل هسته‌ای بحث می‌کنند، آمریکا و جمهوری اسلامی دو به دو، درباره‌ی مسئله‌ی هسته‌ای ایران بحث کنند.

من به این گفتگوها خوشبین نیستم. چرا؟ چون تجربه‌های گذشته‌ی ما نشان می‌دهد که گفتگو در منطق حضرات آمریکائی به این معنی نیست که بنشینیم تا به یک راه حل منطقی دست پیدا کنیم ــ منظورشان از گفتگو این نیست ــ منظورشان از گفتگو این است که بنشینیم حرف بزنیم تا شما نظر ما را قبول کنید! هدف، از اول اعلام شده است؛ باید نظر طرف مقابل قبول شود. لذا ما همیشه اعلام کردیم و گفتیم که این، گفتگو نیست؛ این، تحمیل است و ایران زیربار تحمیل نمی‌رود.

من به این اظهارات خوشبین نیستم، اما مخالفت هم ندارم. در این خصوص، چند مطلب را باید روشن کنم:

نکته اول: یک مطلب این است که آمریکائی‌ها مرتب پیغام می‌دهند ــ گاهی می‌نویسند، گاهی پیغام می‌دهند ــ که ما قصد تغییر نظام اسلامی را نداریم؛ به ما اینجور می‌گویند. جواب این است که ما نگران این نیستیم که شما قصد تغییر نظام اسلامی را داشته باشید یا نداشته باشید، که حالا هی اصرار می‌کنید که ما این قصد را نداریم.

آن روزی هم که شما قصد تغییر نظام اسلامی را داشتید و این را بصراحت اعلام کردید، هیچ کاری نتوانستید انجام دهید، بعد از این هم نخواهید توانست انجام دهید.

نکته‌ی دوم: آمریکائی‌ها مرتب و پی‌در‌پی پیغام می‌دهند که ما در پیشنهادِ مذاکره‌ منطقی صادقیم؛ یعنی صادقانه از شما می‌خواهیم که مذاکره کنید و مذاکره‌ منطقی بکنیم؛ یعنی مذاکره‌ تحمیلی نباشد. من در جواب می‌گویم: ما به شما بارها گفته‌ایم که در پی سلاح هسته‌ای نیستیم، شما می‌گوئید باور نمی‌کنیم؛ ما چرا باید حرف شما را باور کنیم؟! وقتی شما حاضر نیستید یک سخن منطقی و صادقانه را قبول کنید، ما چرا باید حرفی را که شما می‌زنید ــ که خلاف آن بارها ثابت شده است ــ از شما قبول کنیم؟

برداشت ما این است که پیشنهاد مذاکره از سوی آمریکائی‌ها، یک تاکتیک آمریکائی و برای فریب‌ دادن افکار عمومی است؛ افکار عمومی دنیا و افکار عمومی مردممان. باید شما ثابت کنید این نیست؛می‌توانید ثابت کنید؟ ثابت کنید.

همین‌جا من این را بگویم که از جمله‌ی تاکتیک‌های تبلیغاتی اینها این است که گاهی شایع می‌کنند که از طرف رهبری، کسانی با آمریکائی‌ها مذاکره کردند؛ این هم یک تاکتیک تبلیغاتیِ دیگر و دروغ محض است.

تا کنون از سوی رهبری، هیچ‌ کس با آنها مذاکره نکرده است. در چند مورد، در طول سال‌های متمادی، در دولت‌های گوناگون، کسانی بر سر موضوعات مقطعی ــ که ما هم مخالفتی نداشتیم ــ با آنها مذاکره کرده‌اند؛ اما مربوط به دولت‌ها بوده است. البته همان‌ها هم موظف بوده‌اند که خطوط قرمز رهبری را رعایت کنند؛ امروز هم موظفند و باید رعایت کنند.

نکته‌ی سوم: بر اساس تجربه و نگاه به صحنه، با دقت و کنجکاوی، برداشت ما این است که آمریکا مایل به تمام ‌شدن مذاکرات هسته‌ای نیست. آمریکائی‌ها دوست ندارند گفتگوهای هسته‌ای تمام شود و مناقشه‌‌ی هسته‌ای حل شود؛ وگرنه چنانچه آنها مایل به اتمام این مذاکرات و حل این مشکل بودند، راه حل، بسیار نزدیک و بسیار آسان بود. ایران در مسئله‌ی هسته‌ای، فقط می‌خواهد حق غنی‌سازیِ او ــ که حق طبیعی‌اش است ــ از طرف دنیا شناخته شود؛ مسئولان کشورهائی که مدعی هستند، اعتراف کنند که ملت ایران حق دارد غنی‌سازی هسته‌ای را برای اهداف صلح‌آمیز در کشورِ خودش و به دست خودش انجام دهد؛ این توقعِ زیادی است؟ این آن چیزی است که ما همیشه گفته‌ایم؛ آنها همین را نمی‌خواهند.

آنها می‌گویند ما نگرانی داریم که شما به سمت تولید سلاح هسته‌ای بروید ــ چندتا کشور هم بیشتر نیستند، که اسم آوردم؛ اسم خودشان را می‌گذارند “جامعه‌ی جهانی”! ــ می‌گویند جامعه‌ی جهانی نگرانی دارد. نخیر، جامعه‌ی جهانی هیچ نگرانی‌ ندارد.

اکثر کشورهای دنیا طرف جمهوری اسلامی هستند و از خواسته‌ی ما حمایت می‌کنند؛ چون خواسته‌ی بحقی است. آمریکائی‌ها اگر می‌خواستند مسئله حل شود، این راه حلِ بسیار آسانی بود؛ می‌توانستند به حق غنی سازی برای ملت ایران اعتراف کنند؛ برای اینکه نگرانی‌ای هم از آن جهات نداشته باشند، می‌توانستند مقررات قانونی آژانس هسته‌ای را هم اعمال کنند؛ ما هم از اول هیچ مخالفتی با اعمال این نظارت‌ها و مقررات نداشتیم.

هر وقت نزدیک به راه حل می‌شویم، آمریکائی‌ها یک سنگی می‌اندازند که جلوی راه حل گرفته شود. هدف آنها طبق تلقی‌ و برداشتی که من دارم، این است که می‌خواهند این قضیه باقی بماند تا بهانه‌ای باشد برای فشار؛ که آن فشارها ــ همان طور که خودشان گفتند ــ برای فلج ‌کردن ملت ایران است. البته به کوری چشم دشمن، ملت ایران فلج نخواهد شد.

نکته‌ی چهارم و آخر در این مسئله این است که اگر آمریکائی‌ها صادقانه می‌خواهند کار تمام شود، بنده راه حل را ارائه می‌دهم. راه حل این است: آمریکائی‌ها از دشمنی با جمهوری اسلامی دست بردارند، از دشمنی با ملت ایران دست بردارند. پیشنهاد مذاکره، حرف منطقی و متین و مستدلی نیست؛ حرف درست این است. اگر می‌خواهند مشکلات فی‌ما‌‌بین وجود نداشته باشد ــ که می‌گویند ما می‌خواهیم بین ایران و آمریکا مشکلی وجود نداشته باشد ــ دست از دشمنی بردارند.[۲]

بر این اساس می‌توان بیان داشت که موضع نظام جمهوری اسلامی دستخوش تغییری اساسی نشده است و هنوز نظام بر مواضع اصولی و ارزش‌های خویش پای می‌فشرد و این طرف غربی است که باید شرایط مورد نظر ایران را فراهم نماید و زمینه مذاکره و یا حتی رابطه را فراهم کند.

آنها که خواب آمریکا را می‌بینند

اما در این میانه هستند که کسانی که خواب آمریکا می‌بینند و غایت آمال و کعبه آرزوهایشان رابطه و مذاکره با آمریکاست. این افراد ساده لوحانه تصور می‌کنند که با مذاکره با آمریکا در هر شرایطی و با رابطه با آمریکا آن هم به هر نحوی مشکلات کشور حل می‌شود و همه مسائل برطرف می‌شود و هر چه مشکل هست ناپدید می‌شود و آمریکا به آنها و کشورشان خدمت خواهد کرد و دست از مخالفت و مشکل آفرینی بر می‌دارد. این اوهام و این تصورات باطل این افراد را به خواب و تخیل کشانده است.

به راستی آیا دیگر کشورهایی که با آمریکا رابطه دارند همه مشکلاتشان حل شده است. آیا پاکستان و افغانستان و عراق و مصر و ترکیه و عربستان و … هیچ مشکلی ندارند و آمریکا برای آنها مشکلی را حل کرده است. اصولا خود غربی‌ها که در معضل اقتصادی چند سال اخیر دست و پا می‌زنند آیا هیچ مشکلی ندارند و موفق بوده‌اند.

پس این تصور خام که کلید حل مشکلات کشور در خارج است را باید رها کرد. مذاکره و رابطه با آمریکا با رعایت شرایط آن شاید بتواند گامی در جهت حل مشکلات باشد و از سوی دیگر هم اگر در رعایت شرایط کوتاهی شود می‌تواند گامی در جهت افزودن به مشکلات باشد.

از این روست که در برابر این انسان‌های متوهم تنها کاری که می‌شود کرد این است که دعا کنیم که خدا این‌ها را بیدار کند. چنان که امام راحل عظیم الشان ملت ایران چنین می‌کردند و بیان داشتند: “و من امیدوارم که خدای تبارک و تعالی ما را بیدار کند و افراد ملت ما را بیدار کند. آنهایی که در خواب هستند، آنهایی که باز هم خواب می‏‌ینند، آنهایی که خواب امریکا را می‏‌بینند خدا بیدارشان کند، توجه بهشان بدهد”[۳] 

شب گذشته “باراک اوباما” رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا بار دیگر ادعا کرد آمریکا به دنبال تغییر نظام در ایران نیست و در کنار این ادعای واهی، بار دیگر دروغ های بسیار دیگری نسبت به ایران و سوریه و نقش ایران در بحران منطقه به زبان آورد که نشان می‌دهد امریکا هنوز از اصول خود نسبت به مخالفت و دشمنی با ایران دست برنداشته است و رئیس جمهور کشورمان به درستی هگام صحبت‌های سراسر دروغ مقام ارشد کاخ سفید غایب بود زیرا آمریکا سی و چهار سال است که دروغ‌های خود را با ادبیات متفاوت تکرار می‌کند.

از سوی دیگر، پایبند بودن دیپلماسی آمریکایی به دشمنی و عدم توجه به استدلال‌های منطقی مقام ایرانی آنجایی مشخص می‌شود که حتی “جان کری” به عوان وزیر خارجه آمریکا حاضر به نشستن پای صحبت‌های حسن روحانی نشده و به همراه تیم رژیم صهیونیستی مجمع عمومی سازمان ملل را ترک می‌کند.

حجت الاسلام والمسلمین دکتر حسن روحانی رییس جمهوری اسلامی ایران در سخنان مهمی در شصت و هشتمین مجمع عمومی سازمان ملل متحد، ضمن تبیین دقیق شرایط و اوضاع کنونی منطقه و نظام بین الملل، پیشنهادات و راهکارهایی از سوی جمهوری اسلامی ایران در راستای برون رفت از اوضاع پیش روی جامعه جهانی ارائه کرد.

این در حالی است که به‌رغم حضور دکتر محمدجواد ظریف، وزیر امور خارجه کشورمان در هنگام سخنرانی باراک اوباما، رئیس‌جمهور آمریکا؛ “جان کری” همتای آمریکایی ظریف، در اقدامی خلاف آداب دیپلماتیک، هنگام سخنرانی روحانی از حضور در مجمع عمومی خودداری کرد.

همچنین هیئت اعزامی رژیم صهیونیستی نیز پیش از آغاز سخنرانی روحانی، تالار محل برگزاری مجمع عمومی سازمان ملل را ترک کرد.

روحانی در سخنان خود، موضع جالبی را اتخاذ کرد که از دید رسانه‌های تیزبین غربی نیز مخفی نماند. وی بدون اشاره صریح به لحن ملتمسانه نامه‌های مکرر اوباما به مقامات ایرانی که در سخنان رئیس‌جمهور آمریکا نیز به‌صراحت از آنها یاد شد، تأکید کرد که “انتظار جمهوری اسلامی ایران، شنیدن صدای واحد از سوی واشنگتن است.” روحانی با بیان این عبارت کنایه‌آمیز، این حقیقت را مطرح کرد که موضع طرح‌شده از سوی اوباما که توسط نویسندگان نطق وی به او دیکته شده است با موضع شخصی وی تفاوت دارد.

متن کامل سخنان رئیس‌جمهور در مجمع عمومی سازمان ملل متحد به شرح زیر است:

«الحمد لله رب العالمین و الصلوه و السلام علی سیدنا و نبینا محمد و اله الطاهرین و صحبه المنتجبین»

آقای رئیس، آقای دبیرکل، عالیجنابان، خانم‌ها و آقایان

در آغاز مایلم تبریکات صمیمانه خود را به مناسبت انتخاب شایسته جنابعالی به ریاست مجمع عمومی ابراز نمایم و از تلاش های جناب آقای بان کی مون نیز تقدیر نمایم.

آقای رییس

جهان ما جهانی پر از بیم و امید است: بیم جنگ و مناسبات خصومتآمیز منطقهای و جهانی، بیم رویارویی هویتهای مرگبار مذهبی، قومی و ملی، بیم نهادینه شدن خشونت و افراطیگری، بیم فقر و تبعیض خُرد کننده، بیم تباهی و نابودی منابع حیاتی، بیم بیتوجهی به کرامت و حقوق انسان و بیم غفلت از اخلاق.

در برابر همه این بیمها، امیدهای جدیدی نیز وجود دارد: امید اقبال مردم و نخبگان در سراسر جهان به “آری برای صلح و نه برای جنگ”، و امید به ترجیح گفت و گو بر ستیز، و اعتدال بر افراط.

یک نمونه زنده، گزینش هوشیارانه امید و تدبیر، و اعتدال توسط مردم بزرگ ایران در انتخابات اخیر است؛که با تبلور مردم سالاری دینی و انتقال آرام قدرت اجرائی نشان داد که ایران لنگرگاه ثبات در دریای ناآرامی های منطقه ای است. اعتقاد راسخ حکومت و مردم ما به صلح پایدار، ثبات، آرامش، حل مسالمت آمیز مناقشات و تکیه بر آراء عمومی به عنوان پشتوانه قدرت، مقبولیت و مشروعیت، نقشی والا در فراهم کردن چنین محیط امنی داشته است.

آقای رئیس،خانم ها و آقایان

دوران حساس انتقالی کنونی در روابط بین الملل مشحون از خطرات، و البته توأم با فرصت های کم نظیری است. هرگونه محاسبه نادرست از وضعیت خود و دیگران، آسیب های تاریخی را در بر دارد تا جایی که خطای یک بازیگر، اثرات منفی بر همگان خواهد داشت. آسیب پذیری، پدیده ای جهانی و فراگیر شده است.

در این گذر حساس در تاریخ مناسبات جهانی، عصر بازی های با حاصل جمع صفر پایان یافته است؛ولی هنوز معدودی از بازیگران روش ها و ابزارهای کهنه شده، و عمیقاً ناکارآمد را بکار می گیرند تا برتری و سلطه پیشین خود را حفظ کنند. نظامی گری و استفاده از ابزارهای نظامی و خشن برای انقیاد دیگران، نمونه ناکارآمدی از تداوم کنش های کهنه در شرایط نوین است.

اقدامات زورمدارانه اقتصادی و نظامی برای حفظ و تداوم سلطه و برتری گذشته، با مجموعه ای از قالب های مفهومی همراه شده که همگی ضد صلح، ضد امنیت، ضد کرامت انسانی و ضد آرمان های بشری می باشند. از جمله این قالب های مفهومی، یکسان سازی جوامع و تعمیم ارزش های غربی بعنوان ارزش های جهانی است. قالب دیگر، حفظ فرهنگ جنگ سرد و تقسیم دو اردوگاهی جهان به “مای برتر” و “دیگران دون تر” می باشد. قالب دیگر مفهومی، ایجاد ترس و تهدید، از برآمدن بازیگران نوظهور در جامعه جهانی است.

در چنین فضائی، خشونت های دولتی و غیردولتی، مذهبی و فرقه ای و حتی نژادی افزایش یافته و هیچ تضمینی وجود ندارد که دوران آرامش بین قدرت های بزرگ نیز در دام گفتمان ها، رفتارها و کردارهای خشن گرفتار نیاید. تاثیر فاجعه بار روایت های افراطی و خشن را نباید دست کم گرفت.

در این میان، خشونتِ راهبردی که در تلاش برای حذف بازیگران منطقه ای از فضای عمل طبیعی آنها، سیاست های موسوم به مهار، تغییر نظام های سیاسی از بیرون مرزها، و تلاشی که برای بر هم زدن حدود و ثغور سیاسی متبلور می شود، بسیار خطرناک و تنش آفرین است.

در گفتمان متعارف سیاسی بینالمللی، یک مرکز متمدّن با حاشیههای غیرمتمدن به تصویر در آمده است. در این تصویر نسبتِ کانون قدرت جهانی و حاشیهها، نسبتی آمرانه قلمداد شده است. گفتمان مرکزگرایی شمال و حاشیهگرایی جنوب سبب استقرار نوعی نظم تکگویی و مونولوگ در سطح روابط بینالمللی شده است. ایجاد مرزهای نادرست هویتی و بیگانه ستیزیهای خشن رایج نتیجة قهرمانی این گفتمان است.گفتمان های تبلیغاتی و بی اساس دین ستیزانه، اسلام هراسانه، شیعه هراسانه و ایران هراسانه به واقع تهدیدی جدی علیه ثبات جهانی و امنیت انسانی است.

این گفتمان تبلیغاتی، با طرح و القای تهدیدات فرضی و خیالی شکل خطرناکی به خود گرفته است. یکی از این تهدیدات خیالی، خطر موهوم ایران است. به بهانه این تهدید موهوم، چه اقدامات ناهنجار و چه جنایت ها در سه دهه گذشته صورت نگرفته است؟ تسلیح صدام حسین به سلاح های شیمیایی و حمایت طالبان تنها نمونه ای از این جنایت هاست. صریحاً و با قاطعیت تمام و با استناد به مدارک و شواهد متقن اعلام می دارم که آنهائی که دم از تهدید ایران می زنند، یا خود تهدید علیه صلح و امنیت بین المللی اند یا به تهدید دامن می زنند. ایران نه فقط تهدید نیست، بلکه در آرمان و عمل، پیوسته منادی صلحِ عادلانه و امنیت همه جانبه بوده است.

آقای رئیس ؛خانم ها؛آقایان

درکمتر نقطه ای از جهان، خشونت مانند غرب آسیا و شمال آفریقا خانمان سوز بوده است. مداخله نظامی در افغانستان، جنگ تحمیلی صدام حسین علیه ایران، اشغال کویت، مداخله نظامی علیه عراق و رفتار خشن سرکوبگرانه علیه مردم فلسطین، ترور شخصیت های سیاسی و مردم عادی در ایران و بمب گذاری در کشورهای منطقه نظیر عراق ، افغانستان و لبنان نمونه هایی از خشونت در سه دهه گذشته در این منطقه اند.

آنچه بر مردم مظلوم فلسطین می رود، چیزی جز یک خشونت ساختاری نیست. سرزمین فلسطین در اشغال است. حقوق اولیه فلسطینیان به طور فاجعه باری نقض می شود و آنها از بازگشت به خانه، محل تولد و دسترسی به سرزمین مادری محرومند. جنایاتی که بر مردم بی گناه فلسطین می رود، خشونت نهادینه ای را به نمایش می گذارد که برای توصیف آن، آپارتاید مفهوم و واژه کم وزنی بنظر می آید.

فاجعه انسانی در سوریه نمونه دردناکی از گسترش فاجعه آمیز خشونت و افراط در منطقه ماست. از ابتدای بحران و از زمانی که برخی از بازیگران منطقه ای و بین المللی با سرازیر کردن منابع تسلیحاتی و اطلاعاتی و تقویت گروه های افراطی، سعی در نظامی کردن این بحران داشتند، ما تأکید کردیم که بحران سوریه راه حل نظامی ندارد. نمی توان اهداف استراتژیک و توسعه طلبانه و بهم ریختن توازن و تعادل های منطقه ای را با پنهان شدن پشت کلمات بشردوستانه، تحقق بخشید. هدف مشترک جامعه بین المللی باید خاتمه سریع به کشتار مردم بی گناه باشد. ما ضمن محکوم کردن هرگونه استفاده از سلاح های شیمیایی، از پذیرش کنوانسیون منع سلاح های شیمیایی توسط سوریه استقبال می کنیم و بر این باوریم که دستیابی گروه های افراطی و تروریست به این سلاح ها بزرگترین خطر فراروی منطقه است که باید مدنظر قرار گیرد. همزمان استفاده غیر قانونی و غیرکارآمد از تهدید یا استفاده از زور ، تنها به گسترش خشونت و بحران در منطقه دامن خواهد زد.

تروریزم و کشتن انسان های بی گناه، اوج افراط و خشونت است. تروریزم، بلائی خشن، فراگیر و فرامرزی است. اما خشونت ها و افراط هائی که تحت عنوان مبارزه با تروریزم و از جمله استفاده از هواپیماهای بدون سرنشین علیه مردم بی گناه صورت می گیرد نیز محکوم است. در اینجا باید از ترور دانشمندان هسته ای ایران توسط جنایتکاران نیز سخن بگویم. آنها به چه جرمی ترور شدند؟ سوالی که از ملل متحد و شورای امنیت باید پرسید این است که آیا ترورکنندگان محکوم شدند؟

تحریم های غیرعادلانه، به عنوان جلوه دیگری از خشونت، ذاتاًضد صلح و ضد بشری هستند که برخلاف تبلیغات تحریم گران، دولت ها و نخبگان سیاسی را هدف قرار نمی دهند، بلکه بیش از همه، مردمان عادی را قربانی دعواهای سیاسی خود می کنند. میلیون ها عراقی را فراموش نکنیم که در اثر تحریم هائی که با زَروَرق های حقوقی در نهادهای بین المللی پیچیده شده بودند، آسیب دیدند؛ جان باختند؛و هنوز عده قابل توجهی از آنها در سرتاسر زندگی باید زجر بکشند. این تحریم ها خشونت آمیزند. هوشمند و غیر هوشمند و یک‌جانبه و چندجانبه ندارند. این تحریم ها ناقض حقوق مسلم بشری، از جمله حق صلح، حق توسعه، حق دسترسی به بهداشت، حق آموزش و فراتر از همه حق حیات می باشند. نتیجه تحریم ها، علیرغم هرگونه لفاظی و بازی با واژه ها، همان آتش افروزی و جنگ طلبی و نابودی انسان هاست. این آتش فقط دامن قربانیان تحریم را نمی گیرد، بلکه به اقتصاد وزندگی مردمِ جوامع تحریم کننده نیز، لطمه وارد می کند.

آقای رئیس، خانم ها و آقایان

خشونت و افراط امروز نه تنها ابعاد مادّی، بلکه ابعاد معنوی زندگی انسان و جامعة امروز را در بر گرفته است. خشونت و افراط جایی برای مدارا و تفاهم که لازمة زندگی انسان و جامعة مدرن است نمیگذارد. نابردباری مسئلة امروز جهان ماست؛ باید بردباری را در پرتو اندیشههای دینی، رویکردهای فرهنگی و رهیافتهای سیاسی تقویت کرد. جامعه انسانی را باید از مرحلة بردباری منفی به مرحلة تعاون مشترک ارتقا داد. دیگران را نباید فقط تحمّل کرد بلکه باید با دیگران کار کرد.

مردم جهان از جنگ، خشونت و افراط خسته اند و این فرصتی بی نظیر است. آنها امید به تغییر وضعیت کنونی دارند. جمهوری اسلامی ایران باور دارد که با ترکیب هوشمندانه ای از امید و اعتدال می توان همه چالش ها را مدیریت کرد. جنگ افروزان می خواهند امیدها را بخشکانند. در حالی که امید به تغییر مثبت، مفهومی فطری، دینی، فراگیر و جهانی است.

زیربنای امید، باور به اراده عمومی مردم جهان برای مبارزه با خشونت و افراط، تغییر پذیری، مخالفت با ساختارهای تحمیلی، بها دادن به گزینش و عمل مسئولانه انسانی است. امید، بی تردید یکی از بزرگترین نعمت های خداوند مهربان به همه انسان هاست. اعتدال نیز به معنای حرکت خردمندانه، هوشمندانه، زمان مند و مکان مند در تلفیق آرمان های والا، گزینش راهبردهای اثرگذار و در نظر گرفتن واقعیت هاست.

مردم ایران در انتخابات اخیر درحرکتی هوشمندانه به گفتمان امید و تدبیر و اعتدال رای دادند.ترکیب امید و تدبیر و اعتدال در سیاست خارجی به آن معناست که جمهوری اسلامی ایران به عنوان یک قدرت منطقه ای نسبت به امنیت منطقه و جهان، مسئولانه برخورد می کند و آمادگی همکاری چند جانبه و همه جانبه با سایر بازیگران مسئول در این عرصه ها را دارد. ما از صلح مبتنی بر دموکراسی و صندوق رأی در همه جای جهان از جمله در سوریه و بحرین و دیگر کشورهای منطقه دفاع میکنیم و معتقدیم راههای خشونتآمیز برای بحرانهای جهانی وجود ندارد و تنها به کمک خرد انسانی و با تعامل و اعتدال میتوان بر واقعیتهای تلخ جامعه بشری غلبه کرد. لذا تضمین صلح و دموکراسی، و تأمین منافع مشروع همه کشورها در جهان، و از جمله در منطقه خاورمیانه، با نظامیگری محقق نمیشود.

ایران بدنبال راه حل مسایل و نه تولید مشکلات است. هیچ پرونده و موضوعی نیست که با امید و اعتدال، با احترام متقابل و با نفی خشونت و افراط قابل حل نباشد. اجازه دهید به پرونده هسته ای ایران اشاره کنم. پذیرش حق طبیعی، قانونی و مسلم ایران، بفرموده رهبر فرزانه انقلاب اسلامی، ساده ترین راه حل این موضوع است. این یک شعار سیاسی نیست. بلکه بر اساس شناخت عمیق وضعیت فن آوری در ایران، شرایط بین المللی و پایان بازی ها با حاصل جمع صفر و ضرورت یافتن اهداف و منافع مشترک برای رسیدن به تفاهم و امنیت مشترک است. به عبارت دیگر، ایران و دیگر کنشگران باید دو هدف مشترک را به عنوان دو قسمت غیرقابل تفکیکِ راه حل سیاسی پرونده هسته ای ایران دنبال نمایند.

۱- برنامه هسته ای ایران و همه کشورهای دیگر می باید تنها در جهت اهداف صلح آمیز باشد. من اینجا به صراحت اعلام می کنم که این هدف،صرف نظر از مواضع دیگر بازیگران، هدف جمهوری اسلامی ایران بوده و خواهد بود. سلاح هسته ای و کشتار جمعی هیچ جایگاهی در دکترین دفاعی ایران نداشته و با باورهای بنیادین مذهبی و اخلاقی ما در تعارض است. منافع ملی ما ایجاب می کند که هر گونه نگرانی منطقی پیرامون برنامه هسته ای ایران را مرتفع نماییم.

۲- هدف دوم یعنی پذیرش اعمال حق غنی سازی و سایر حقوق هسته ای در خاک ایران تنها راه تامین هدف اول است. دانش هسته ای در ایران بومی شده و فن آوری هسته ای از جمله غنی سازی به مرحله تولید انبوه رسیده است. لذا تصور اینکه با مانع شدن ازبرنامه هسته ای ایران از طریق اعمال فشارهای غیرقانونی می توان صلح آمیز بودن چنین برنامه ای را تضمین کرد موهوم و به غایت غیر واقع بینانه است.

لذا جمهوری اسلامی ایران ضمن پافشاری بر اعمال حقوق خود و ضرورت احترام و همکاری بین المللی در اعمال این حقوق، آماده گفتگوهای بدون تأخیر برای اعتمادسازی متقابل ورفع دوسویه ابهامات از طریق شفافیت کامل می باشد.

ایران به دنبال تعامل سازنده بر اساس احترام متقابل و منافع مشترک با دیگر کشورهاست و در این چارچوب در پی افزایش تنش با ایالات متحده آمریکا نیز نیست. من سخنان امروز پرزیدنت اوباما را با دقت دنبال کردم ؛ در صورت عزم سیاسی رهبران آمریکا و خودداری از دنبال کردن منافع گروه های فشار جنگ طلب، می توان به چارچوبی برای مدیریت اختلافات رسید. در این چارچوب موضع برابر، احترام متقابل و اصول مسلم شناخته شده بین المللی باید مبنا باشد؛البته در این زمینه انتظار ما از واشنگتن شنیدن صدای واحد است.

آقای رئیس، خانم ها و آقایان

در این سالها، یک صدای مسلط پیاپی شنیده شده است که “گزینه جنگ روی میز است” ، اما امروز بگذارید در برابر این سخن ناکارآمد وغیرقانونی بگویم “صلح در دسترس است.” پس به نام جمهوری اسلامی ایران در گام نخست پیشنهاد می‌کنم طرح “جهان علیه خشونت و افراطی‌گری” در دستور کار سازمان ملل متحد قرار گیرد و همه دولتها و سازمانهای بینالمللی و نهاد مدنی تلاشهای جدیدی را برای سوق دادن جهان به این سو سامان دهند. باید به جای گزینة ناکارآمد “ائتلاف برای جنگ” در مناطق مختلف جهان به “ائتلاف برای صلح پایدار” در سراسر جهان اندیشید. امروز جمهوری اسلامی ایران شما و همه جامعة جهانی را به برداشتن گامی فراپیش میخواند؛ دعوتِ “جهان علیه خشونت و افراطیگری”؛ ما باید بپذیریم و بتوانیم در اینجا افقی را بگشاییم که درآن به جای جنگ، صلح،به جای خشونت، مدارا، به جای خونریزیف پیشرفت،به جای تبعیض، عدالت،به جای فقر، برخورداری و به جای استبداد، آزادی درسراسرجهان بهتردیده شود.به گفته فردوسی، شاعر بلند آوازه ایران؛

علیرغم همه مشکلات، من عمیقاً به آینده امیدوارم. با همبستگی جهانی علیه خشونت و افراط، تردیدی ندارم که آینده روشن است. اعتدال، آینده جهان را درخشان خواهد کرد. امید من، علاوه بر تجارب شخصی و ملی، از این باور مشترک همه ادیان آسمانی نشأت می گیرد که جهان را سرانجامی نیکوست و روشن که : «و لقد کتبنا فی الزبور من بعد الذکر ان الارض یرثها عبادی الصالحون».

آقای رئیس متشکرم

باراک اوباما در شصت و هشتمین نشست مجمع عمومی سازمان ملل بر اهمیت نهاد سازمان ملل تاکید کرد.

وی تصریح کرد: روزگاری ایده جمع شدن کشورها و دولت ها برای حل و فصل صلح آمیز اختلافات خود قابل تصور نبود و اکنون به لطف سازمان ملل این امر به واقعیت پیوسته است.

اوباما اعلام کرد که توافق روسیه و آمریکا بر سر تسلیحات شیمیایی سوریه باید به افزایش تلاش های بین المللی حل بحران سوریه منجر شود.

وی در ادامه افزود: مدارک و اسنادی در اختیار داریم که نشان می دهد بشار اسد از سلاح های شیمیایی استفاده کرده است.

اوباما همچنین تاکید کرد که روسیه و ایران باید ایده ابقای بشار اسد در قدرت را کنار گذارند.

رئیس جمهور آمریکا گفت: استفاده از سلاح های شیمیایی در سوریه امنیت ملی ما را تهدید می کند.

وی با تاکید بر اینکه راه حل نظامی دموکراسی را محقق نمی کند، گفت: آمریکا آمادگی استفاده از حمله نظامی برای تحقق منافع خود در خاورمیانه را دارد.

رئیس جمهور آمریکا اعلام کرد زمانی که تصمیم به حمله علیه سوریه گرفتم منافع آمریکا و جهان را در نظر گرفته بودم.

اوباما اعلام کرد این ما نیستیم که تعیین کنیم چه کسی در این کشور حکومت کند بلکه مردم سوریه هستند که تعیین کننده هستند.

وی همچنین تصریح کرد: برای پایبندی دمشق به تعهدات خود باید قطعنامه ای الزام آور و سازنده باید در شورای امنیت تصویب شود.

اوباما با اعلام اینکه اگر تهدید به حمله نظامی نبود جامعه بین المللی به اوضاع سوریه توجهی نمی کرد، گفت:از تلاش همه دولت ها برای حل سیاسی بحران سوریه تشکر می کنم.

رئیس جمهور آمریکا تصریح کرد: ۳۴۰ میلیون دلار اضافی برای کمک به مخالفان سوری تقدیم می کنیم.


باراک اوباما، رئیس‌جمهور آمریکا، طی سخنرانی در نشست مجمع عمومی سازمان ملل در نیویورک با اشاره به اینکه بی‌اعتمادی بین ایران و آمریکا دارای ریشه‌های عمیقی بوده و یک شبه حل نخواهد شد، گفت: “اعتقاد دارم که اگر مسأله هسته‌ای ایران را حل کنیم این امر می‌تواند گام بزرگی در مسیر دستیابی به یک رابطه متفاوت باشد – رابطه‌ای مبتنی بر منافع و احترام دوجانبه.”

اوباما در بخش دیگری از سخنان خود گفت که سعی در تغییر حکومت ایران نداریم و به حقوق ملت ایران احترام می‌گذاریم.



رئیس‌جمهور آمریکا اعلام کرد که رهبر ایران فتوایی درباره تسلیحات هسته‌ای داده و روحانی نیز اعلام کرده که به دنبال دستیابی به تسلیحات هسته‌ای نیست.

وی در ادامه افزود: “ما باید بتوانیم به راه‌حلی دست یابیم که به حقوق مردم ایران احترام گذارد و در عین حال به جهانیان اطمینان دهد که برنامه ایران صلح‌آمیز است. برای موفقیت آمیز بودن این مسیر، اظهارات آشتی جویانه باید با اقداماتی که شفاف و قابل ارزش‌گذاری هستند توأم شود.”

اوباما اعلام کرد که آمریکا “مصمم به ممانعت” از “دستیابی ایران به تسلیحات هسته‌ای است اما دیپلماسی نیز باید آزموده شود.”

وی همچنین اعلام کرد که جان کری، وزیر خارجه آمریکا، را مسؤول پیگیری مذاکرات هسته‌ای با ایران در هماهنگی با اتحادیه اروپا، انگلستان، فرانسه، آلمان، روسیه و چین کرده است.

باراک اوباما، رئیس جمهور آمریکا امروز در اجلاس مجمع عمومی سازمان ملل به صورت غیر مستقیم براندازی دولت محمد مرسی را تائید کرد.
وی اعلام کرد که مرسی نتوانست مطالبات مردم مصر را تحقق بخشد از همین روی مردم تظاهرات کردند.

باراک اوباما در جلسه افتتاحیه دور جدید اجلاس مجمع عمومی سازمان ملل در نیویورک اعلام کرد که کشورش همچنان “رابطه سازنده” با فرماندهان نظامی مصر را حفظ کرده است.

وی در ادامه افزود: واشنگتن در تحولات اخیر مصر و بحران سیاسی این کشور مواضع جانبدارانه برای هیچ یک از طرفین درگیری اتخاذ نکرده است.

‌ باراک اوباما در شصت و هشتمین نشست مجمع عمومی سازمان ملل درباره سوریه نیز اعلام کرد که توافق روسیه و آمریکا بر سر تسلیحات شیمیایی سوریه باید به تلاش های بین المللی درباره روند سیاسی منجر شود.
وی تاکید کرد که مدارک و اسنادی در اختیار داریم که نشان می دهد بشار اسد از سلاح های شیمیایی استفاده کرده است.
اوباماهمچنین تاکید کرد که روسیه و ایران باید ایده ابقای بشار اسد در قدرت را کنار گذارند.

رئیس جمهور آمریکا گفت: استفاده از سلاح های شیمیایی در سوریه امنیت ملی ما را تهدید می کند.

وی با تاکید بر اینکه راه حل نظامی دموکراسی را محقق نمی کند، گفت: آمریکا آمادگی استفاده از حمله نظامی برای تحقق منافع خود در خاورمیانه را دارد.

رئیس جمهور آمریکا اعلام کرد زمانی که تصمیم به حمله علیه سوریه گرفتم منافع آمریکا و جهان را در نظر گرفتم.

وی همچنین اعلام کرد این ما نیستیم که تعیین کنیم چه کسی در این کشور حکومت کند  بلکه مردم سوریه هستند که تعیین کننده هستند.
رئیس جمهور آمریکا همچنین تصریح کرد: برای پایبندی دمشق به تعهدات خود باید قطعنامه ای الزام آور و سازنده باید در شورای امنیت تصویب شود.

اوباما با اعلام اینکه اگر تهدید به حمله نظامی نبود جامعه بین المللی به اوضاع سوریه توجهی نمی کرد، گفت:از تلاش همه دولت ها برای حل سیاسی بحران سوریه تشکر می کنم.